Όταν βρω ευκαιρία από τα όσα κάνω ή θα έπρεπε κανονικά να κάνω φροντίζω να περνάω τη ματιά μου και λίγο από το timeline του Facebook, το οποίο σχεδόν πάντα έχει και κάτι νέο να μου πει. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ στιγμή που να μην έχει πάρει το μάτι μου άρθρο σχετικό με τη μητρότητα και είναι μια διαστροφή της μητρότητάς μου ή και του επαγγέλματός μου (ψυχολόγος γαρ) να το ανοίγω και να το διαβάζω, έστω και στα πεταχτά.
Σε αντιδιαστολή, λοιπόν, με τους απανταχού ειδικούς που δίνουν αριθμημένες συμβουλές και σωστούς τρόπους διαπαιδαγώγησης θα ήθελα να κάνω σε όλους τους γονείς και κηδεμόνες μία και μόνη ερώτηση:
Γιατί δεν έχουν ήδη διαδηλώσει ενάντια στους ειδικούς;
Μα είναι ποτέ δυνατόν να μεγαλώσει κάποιος υγιή ή ευτυχισμένα παιδιά μέσα σε τόσα «κάνε αυτό» και «μην κάνεις εκείνο», σε τόσες οδηγίες και λίστες ειδικών; Πότε εκχωρήσαμε ως γονείς το δικαίωμά μας στη γονεϊκότητα στον κάθε ειδικό που θέλει να μας «σώσει» από τον κακό γονιό που κρύβουμε μέσα μας; Και ποιος τελικά είναι αυτός ο θεματοφύλακας της τελειότητας πάνω στην οποία θα πρέπει να ισορροπήσουμε εμείς ή τα παιδιά μας; Αυτό το εγχειρίδιο της τελειότητας το έχουν στα χέρια τους και οι εκπαιδευτικοί, άραγε;
Μα, είναι ποτέ δυνατόν, μέσα στις τόσες υποχρεώσεις της καθημερινότητας, με τόσο κακό γενικότερο σύστημα ζωής σε μια χώρα μονίμως υπό διάλυση, με τον καταιγισμό πληροφορίας που κατακλύζει από παντού τους πάντες και με την πίεση του πραγματικού παράγοντα «παιδί» να διαβάζουμε τι δεν κάνουμε σωστά και τι να κάνουμε για να ακολουθήσουμε το σωστό που θα μας πει ο γράφων-ειδικός; Να καταβροχθίζουμε στην κυριολεξία συμβουλές και οδηγίες αριθμημένες, έτσι ώστε να είναι ευκολοδιάβαστες αλλά και εύκολες στο αυτό-τσεκάρισμά μας ως γονείς;
Παίξε μαζί με το παιδί σου, φτιάξε αυτό το φαγητό για το παιδί σου (όχι το άλλο), βρες χρόνο για το παιδί σου (όποιος θέλει μπορεί!!!), πες αυτά στο παιδί σου, μην πεις ποτέ αυτά στο παιδί σου, πες πάντα εκείνα στο παιδί σου, έλεγξε τους φίλους του παιδιού σου, βρες φίλους για το παιδί σου, δες γιατί δεν έχει φίλους το παιδί σου, μάθε το παιδί σου αυτό ή εκείνο… Και η λίστα συνεχίζει ατελείωτη. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω διαφωνήσει με ειδικούς –ειδικός κι εγώ άλλωστε και οι ειδικοί το συνηθίζουν αυτό μεταξύ τους, να ξέρετε! Επομένως, εκ πρώτης, η ειδικότητα κάποιου δεν είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να δώσει συμβουλές.
Ως μαμά όμως, έχω βρει τον εαυτό μου να αυτοκατηγορούμαι, να αυτοσυγχαίρομαι, να κατηγορώ άλλες μαμάδες εύκολα, να κρίνω γενικότερα πάνω σε μια φανταστική κλίμακα «σωστού-λάθους» που κάθε άρθρο έχει δημιουργήσει μέσα μου. Ποιος ξέρει; Ίσως τελικά για τους περισσότερους γονείς αυτό το σύστημα να δουλεύει… Αυτό με τις τόσες οδηγίες, εννοώ. Καθώς η γονεϊκότητα δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης τη στιγμή που τα περισσότερα στη ζωή μας έρχονται ακριβώς έτσι (έπιπλα, σχέσεις, καταστάσεις) μέσα από άλλα έντυπα, έχουμε και την ανάγκη για μια κουβέντα σωστή, μια λύση σε μια απορία, βρε παιδί μου! Αφού τις μαμάδες μας τις έχουμε ξεπεράσει προ πολλού, εμείς με τις σπουδές, το διαδίκτυο και τις προσωπικές αναζητήσεις, ο ειδικός είναι το κοντινότερο πρόσωπο που θα σκεφτόμασταν ποτέ να ρωτήσουμε για κάτι. Δεκτό μεν, αλλά! Πιο αλλά και από αλλά!
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι καλοί και δεν είμαστε όλοι πάντα καλοί. Τουτέστιν πάντα υπήρχαν και πιθανότατα πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που ως γονείς θα μας ταράζουν με τη σκληρότητα και την κακία τους -τους βλέπουμε κυρίως στις ειδήσεις ή και γύρω μας και μάλιστα τις περισσότερες φορές φοβόμαστε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό μήπως και μπλέξουμε.
Επειδή όμως αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει κατά κανόνα, για όλους τους άλλους ας πάρουμε απόφαση ότι:
- Θα κάνουμε λάθη. Συχνά. Καθημερινά ίσως! Όπως πριν το παιδί έτσι και μετά το παιδί. Ας ζήσουμε με αυτό –λέγεται ανθρωπινότητα! Το αναγνωρίζεις, το αλλάζεις, προχωράς –λέγεται εξέλιξη!
- Δεν τα ξέρουν όλα οι ειδικοί. Για την ακρίβεια δεν γνωρίζουν εσάς και το παιδί σας και αυτό από μόνο του σημαίνει ότι δεν γνωρίζουν τίποτα και δεν έχουν άποψη για σας ή το παιδί σας. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι οι γενικότητες δεν μπορεί να εξειδικευτούν σε σας…
- Οι άνθρωποι που θα σας επικρίνουν γράφοντας ή και από κοντά όταν το παιδί σας γκρινιάζει δυνατά και τους ενοχλεί, είναι οι ίδιοι που θα σας επικρίνουν επειδή θα το μαλώσετε να μην τους ενοχλεί. Σε κάθε περίπτωση δηλαδή οι άνθρωποι που επικρίνουν λέγονται επικριτικοί και δεν κάνουν για συμβουλές!
- Και, στο κάτω κάτω, δεν είναι μόνο τα παιδιά που δεν έχουν ανάγκη από ειδικούς, αλλά και οι γονείς! Η γονεϊκότητα είναι όπως τα περισσότερα αν όχι όλα στη ζωή: μια διαδρομή, μια επιλογή, μια εμπειρία. Και ως τέτοια έχει και λάθη –κάντε τα χωρίς ενοχή και μάθετε από αυτά. Τα παιδιά είναι δικά σας και όχι των ειδικών. Είναι διαφορετικά όπως κι εσείς. Οι κανόνες και οι γενικεύσεις είναι αυτό ακριβώς: κανόνες και γενικεύσεις. Αν σας κάνουν, οκ. Αν όμως όχι, μπορείτε να το δείτε κι αλλιώς.
